Ik en Rome hebben een date..

Veel mensen vragen me waarom ik drie weken naar Rome ga om Italiaans te leren (en of ik hierna ook naar India en Bali ga voor het ‘Pray’ en ‘Love’ gedeelte). Nou, dat zal ik hieronder uitleggen en nee.

Ik ga naar Rome voor mijn docent Latijn uit 2 VWO. Ik zat toen in klas V2K op de Waerdenborch in Holten. Het spijt me, ik ben uw naam vergeten maar u was die lange, dunne (type Dolf Jansen) niet bijzonder knappe (type Rowan Atkinson), niet al te charismatische (type Louis van Gaal) docent met die bril. Uw hobby was tafeltennis en ik geloof zelfs dat u in dat jaar clubkampioen werd van de plaatselijke Holtense ping-pongvereniging. Niet een heel bijzondere prestatie gelet op het ledenaantal (de plaatselijke touwtrekvereniging had waarschijnlijk meer leden).

Wist je dat: de Holtense touwtrekvereniging “OKIA” heet. Dit staat voor ‘Onze Kracht Is Achteruit’. Meer informatie over de T.T.V OKIA is te vinden op www.okia.nl .

U was de uitdaging aangegaan om dat stelletje ongeïnteresseerde calvinistische puberende boeren Latijn (en de daarbij behorende geschiedenis) te leren. Een uitdaging.

Intermezzo: Je hebt legio feel-goodmovies waarin de hoofdpersoon in z’n eentje naar de middle of nowhere verhuisd om daar een nieuw bestaan op te bouwen. Hierbij gaat het steevast in de eerste periode tot huilens toe mis. Zo erg zelfs dat de hoofdpersoon besluit weer terug te gaan. Maar vlak voordat de hoofdpersoon er de brui aan geeft ontmoet hij altijd de vrouw/man op wie hij/zij later verliefd wordt en de reden om te blijven krijgt. Vervolgens valt het kwartje bij de hoofdpersoon, maakt hij een emotionele groeispurt, krijgt lokale vrienden maakt en blijftuiteindelijk. Eind goed, al goed.

Ik ontmoette mijn hoofdpersoon duidelijk in zijn eerste periode, alleen dan zonder de eind goed al goed. Hij is geloof ik ook maar een schooljaar gebleven. Hij was het levende voorbeeld van het feit dat een doctorale titel geen garantie is voor een succesvol docentschap.

Intermezzo: In Groningen studeerde ik altijd in de zogenoemde letterenbieb (“de LB”), meer specifiek in de Klassieke Talen sectie. Daar was namelijk altijd voldoende plek en het was er lekker rustig(klassieke talen studenten zijn als de luipaard onder de katachtige: ze zijn schaars en schuw en niemand weet precies hoeveel er nog zijn). De enkele klassieke talenstudent die er zat leek (volledig gecamoufleerd) met het meubilair en de boeken te zijn vereenzelvigd. De doorsnee klassieke talen student had 1 (maar vaak meer) van de volgende kenmerken: montuur-loze bril, grijzige teint, wollensokken, linnen tasje, ‘au naturel’ look, grefo-kapsel en (naar ik gok) postzegelverzamelaar. Het lijkt mij persoonlijk een hele uitdaging om met deze ingrediënten een klas pubers week in week uit te boeien en te interesseren voor Grieks en/of Latijn en alles wat daarbij hoort. Maar begrijp me niet verkeerd. Mijn respect is groot voor iedereen die zich door deze studie(s) heen heeft geworsteld en vervolgens met succes hele klassen aan zich weet te binden. Hulde.

Mijn hoofdpersoon wist helaas weinig te binden.Het gevolg van zijn didactisch falen was, dat ik na 1 jaar nauwelijks Latijn (of überhaupt enig inzicht in de klassieke oudheid) te hebben meegekregen, er al weer de brui aan gaf. De enige negatieve consequentie hiervan was dat ik hierdoor ook niet mee mocht naar Rome in 5 VWO.

Deze gemiste kans heb ik goed proberen te maken met een 3-daagsInterrail bezoekje na mijn examen. Hier ontdekte ik dat ik een gapend gat had in mijn culturele opvoeding. Ik liep namelijk drie dagen door een stad waarvan de gebouwen allemaal onder de noemer ‘mooi’ en ‘oud’ vielen. Enigszins beschamend dus. Ik beloofde mezelf om die reden dat ik nog een keer terug zou komen, maar dan goed. Ik en Rome hadden een date.

Mijn eerste poging om deze afspraak na te komen mislukte. Menno en ik hadden tickets geboekt voor een week Rome. Helaas, een week later was het uit. Ik had ook kunnen weten dat voor een echte date 3 teveel is…..

Poging 2 is dus nu. Gewapend met een LonelyPlanet en 3 weken tijd ga ik in m’n eentje Rome ontdekken. Bringit on!

Op het strand in Scheveningen staat een rode kruis gebouwtje waarop een bord is gemonteerd met de geniale tekst: “Kinderbewaarplaats, voor zoekgeraakte kinderen”. Zou er ergens in Rome een zelfde soort gebouwtje staan? Maar dan met de tekst; “Docentenbewaarplaats, voor zoekgeraakte klassieke talen docenten”? Misschien wordt daar dan wel een dunne niet bijzonder knappe man met een bril bewaard…

Ik beloof dat ik deze keer stil zal zijn en op zal letten, ok?