Weekend in Rome

Julius is trouwe aanhanger van de slogan: “When in Rome, do as the Romans do… “. Persoonlijk vind ik die slogan een beetje afgezaagd maar als het een reden is om nog iets te bestellen, tja dan hoor je mij niet klagen.

Het is echter vakantie in Italië en dat betekent dat het gros van de inwoners van Rome de stad uit is. De mensen die er nog wel zijn (vaak ouderen) zie je ’s ochtends een ommetje maken, de krant kopen, een cappuccino drinken en een babbeltje maken met de buurman. Rond een uur of 2 wordt er lang en zwaar getafeld (anti pasti, pasta (primo piatti), vlees met groente (secundo piatti), toetje – (dolci) en dan koffie). Alles onder begeleiding van wijn en water uiteraard. Vervolgens trekt iedereen zich terug en wacht men geduldig af tot de zon onder gaat. Rond een uur of 6 komt de gemiddelde Romein weer buiten voor een gelato en een koffie waarna het avondprogramma kan beginnen (wijn met een aperitivo rond een uur of 7 en een lichte avondmaaltijd rond een uur of 9).

Ons dagprogramma liep hier de afgelopen twee weken dwars doorheen. ’s Ochtends moesten we vroeg op om de toerist uit te hangen, lunchen, naar school rennen en dan les. Pas bij het avondprogramma konden we bij de gemiddelde Romein aansluiten, maar meestal waren we dan al volledig uitgeput. In de zinderende hitte van de afgelopen weken is iedere excursie namelijk een uitputtingsslag. Let wel; 38 graden in de schaduw! Daar bouwen ze in Bleiswijk sauna’s omheen.

Ik weet wel dat ik blij moet zijn omdat ik zoveel tijd in een prachtige stad heb, maar het Vaticaan museum wordt daadwerkelijk minder leuk naarmate je over de koppen kan lopen terwijl het zweet over je rug loopt. En kunst laat zich niet haasten, maar zolang de zon hier op standje ‘bak-en-braad’ staat gaat deze kabouter niet met haar spiegelreflexcamera op standje M rondlopen. Ironisch genoeg ben ik verkouden geworden van de airco in ons leslokaal. Terwijl het dus bloedheet is, hobbel ik met keelpijn, een stem als schuurpapier en een semi verstopte door de Sint Pieter. Fijn.

Maar met het weekend op komst waren we in dubio. Moesten we nog meer van het prachtige Rome bekijken of was het tijd voor een pauze? Julius (de verrader) ging naar een vakantiehuis in Toscane van/met een Noorse vriend van hem. Pernille en ik voelden ons enigszins gedumpt. We vroegen Loredana om hulp. Wat moesten we doen en waar moesten we naar toe? Hierover hoefde ze niet lang na te denken; Sperlonga. En met Julius’ ‘Do as the romans do…’ was het snel bekeken. Wij waren wieberen.

Even over Sperlonga. Sperlong licht ten zuiden van Rome aan de grens van de provincie Lazio. Het is een oud stadje gebouwd op een soort klif aan zee. In het idyllische oude centrum staan schattige wit geschilderde huizen en de overblijfselen van de villa van Keizer Tiberius zijn nog te bewonderen. Bovendien heeft Sperlonga een archeologisch museum met diverse sculpturen en maskers daterend van 200 voor christus. Tot zover de Lonely Planet.

Wij zijn in Sperlonga bij de boulevard de bus uitgestapt, naar het strand gelopen, hebben een parasol met strandstoelen gehuurd en hebben 2 dagen met onze kont aan zee gelegen voor het betere bak-en-draai management. Het was heerlijk!